Voor het bereiken van een goed behandelresultaat zijn in elke therapievorm drie voorwaarden van belang: een goede werkrelatie, dat therapeut en cliënt geloven in de gekozen methode en dat er hoop op verandering is. Als daaraan is voldaan kunnen vertrouwde controlemechanismes zonder al te veel angst worden losgelaten. In de realiteit van ons dagelijks werk ontmoeten we echter vaak juist mensen die niet de eerste stap, de controle loslaten, kunnen zetten. Ze houden vast aan hun overtuigingen of handelingen die gevaar moeten bezweren. Dwanggedachten en handelingen zijn bij uitstek illustratief voor de tegenstelling tussen de illusie van bescherming en controle, waarbij alle herhalingen juist de desillusie verraden. In dit krachtenveld moeten we als therapeuten een weg zien te vinden.