Inhoud

Het gebeurt en vaker dan ons lief is: een patiënt zoekt hulp bij een therapeut maar saboteert vervolgens het beoogde veranderingsproces. Ondanks zijn of haar vakkennis herkent de behandelaar niet dat het therapieproces wordt ondermijnd. Ondenkbaar zou je zeggen, maar ja…

Soms stokt een behandeling even, bijvoorbeeld omdat angst of schaamte oplopen, de gekozen invalshoek niet de juiste blijkt of omdat er geen goede klik is tussen patiënt en therapeut. Veel onbekender maar net zo lastig is het verschijnsel dat een therapie niet loopt omdat er (onbewuste) mechanismen spelen die de gewenste verandering juist tegenhouden. Aan de buitenkant lijkt de patiënt te weinig gemotiveerd te zijn, maar onderliggend is er wel degelijk betekenis aan toe te kennen. Concepten als onbewuste schuld, grootheid van het lijden of de aanwezigheid van een innerlijke criticus zorgen voor verdieping van de paradoxale dynamiek van sabotage van de therapie.

In het symposium Sabotage… De therapie mag niet tot verandering leiden! gaat het over deze paradox van enerzijds de wil tot verandering en tegelijkertijd het saboteren van die verandering. Onder voorzitterschap van Frans Schalkwijk worden door de zes sprekers handvatten geboden om de situatie te herkennen en te doorbreken door deze in de behandeling aan de orde te stellen. Zo staat tijdens deze belangrijke bijeenkomst de relevantie voor de dagelijkse praktijk voorop.