Inhoud

De machteloosheid bij het sterven van een kind, bij zelfdoding van een dierbare of bij een chronische ziekte kan enorm zijn. Bijna ongeacht de aanmeldingsklacht, is het aannemelijk dat de cliënt ook lijdt onder niet-onderkende complexe rouw. ‘Niet-onderkend’ omdat de omgeving al snel vindt dat je niet moet blijven hangen in het verlies en het leven nu eenmaal doorgaat. ‘Complex’ omdat de veelheid aan veelal tegenstrijdige emoties het dagelijks functioneren chronisch hindert. Het is onmogelijk het verlies te accepteren wat leidt tot een obsessief beleven ervan. Sommigen weren hun machteloosheid af door zichzelf (mede)verantwoordelijk te maken voor het verlies, en lijden vervolgens onder hun vermeende schuld.

‘Levend verlies’ beperkt zich niet tot sterven of chronische ziekte. Cliënten melden zich aan wegens somberheid en angst over het ouder worden. En ook over identiteit bij migratie of het verlies van de jeugd. Over de overgang, definitief geen kinderen meer kunnen baren… Natuurlijk is niet iedereen is geholpen met het advies om gewoon door te gaan met leven omdat verlies nou eenmaal inherent is aan het bestaan. Sommige cliënten komen niet over de krenking heen en lopen vast in een vermeend recht op herstel.

Tijdens het symposium Levend verlies De complexiteit van ondraaglijke rouw komen onder voorzitterschap van Frans Schalkwijk diverse experts aan het woord. ’s Ochtends staat de ontwrichtende werking van wrede verliezen centraal zonder dat er per se sprake is van complexe rouw. In het middagprogramma is de aandacht gericht op complexe rouw, waar de interactie tussen verlies en persoonlijkheid de rouwverwerking onmogelijk maakt.